Οι οπαδοί του ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού επιθυμούν την όσο το δυνατόν μικρότερη έκταση του κράτους και παρέμβαση αυτού στην οικονομική και κοινωνική ζωή, μικρότερη φορολογία, χαμηλότερες κρατικές δαπάνες, μικρότερες επιδοτήσεις και αυτές σε πραγματικά ευπαθείς ομάδες (προσωρινά ανέργων ή ανίκανων προς εργασία), αλλά και την υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων οικονομικής ή μη φύσης (ποινικό και οικονομικό έγκλημα, ανεξιθρησκεία, σεξουαλικά δικαιώματα κ.λπ.). Θεωρούν ότι οι μεγάλες κρατικές δαπάνες συνεπάγονται κατασπατάληση πόρων, διαφθορά, συνδιαλλαγή πολιτικού με πολίτη και δημιουργία διογκωμένης κρατικοδίαιτης κομματοκρατίας, (δεν πιστεύουν στη λογική του "άγγελου που θα μας κυβερνήσει"), και κατά συνέπεια σταδιακή καθίζηση της παραγωγικότητας, του ανταγωνισμού και τελικά και της ίδιας της οικονομίας, με αποτέλεσμα τη σμίκρυνση της "πίτας" και τη μείωση του εισοδήματος όλων. Στο ίδιο πνεύμα, αντιτίθενται στην απευθείας κρατική οικονομική ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών (όπως π.χ. κατά την οικονομική κρίση του 2008/9 -την οποία θεωρούν απότοκο του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία-), που πιστεύουν ότι στρεβλώνει την πραγματική οικονομία.
Όμως σήμερα η μονόπλευρη θεώρηση του φιλελευθερισμού έχει ξεπεραστεί απο την εκδοχή του κοινωνικού φιλελευθερισμού στην οποία δίνεται μεγάλη σημασία στον ρυθμιστικό ( οχι παρεμβατικό ) ρόλο του κράτους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου