Δώσαμε – δώσαμε κύριε Παπακωνσταντίνου

Διαβάζοντας αυτές τις ημέρες για τις πρωτοβουλίες του Κ Παπακωνσταντίνου για τον έκτακτο φόρο έχουμε έντονα προβληματιστεί. Η πρόθεση του οικονομικού επιτελείου είναι να πάρει χρήματα από τους ΄΄πλούσιους και ισχυρούς΄΄ για να τα μοιράσει σε χιλιάδες φτωχούς. Αν βέβαια το ζητούμενο είναι να καταπολεμηθεί η φτώχεια με επιδόματα πείνας, τότε καλώς θα το κάνουν δεν θα είχαμε αντίρρηση να το επαναλάβουνε πολλές φορές, μέχρις ότου ο τελευταίος καπιταλιστής κρεμαστεί με τα κορδόνια του παπουτσιού του. Διότι αν κάθε τρεις και λίγο επιβάλλονται έκτακτοι φόροι όταν υπάρχει οικονομική δυσπραγία, στο τέλος η αγελάδα- επιχείρηση που μας κάνει το γάλα θα ψοφήσει .
Μάλλον το μέτρο γίνεται για λόγους εντυπωσιασμού και μόνο. Δεν υπάρχει ουσία, αφού παίρνουν κάπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ από τις επιχειρήσεις και το μοιράζουν σε μερικές χιλιάδες συνανθρώπων μας. Και τι θα γίνει όταν τελειώσουν τα λίγα αυτά λεφτά; Τα 300 ή 600 ή 800 ευρώ δεν φτάνουν σε πολλές περιπτώσεις για να καλύψουν ούτε λίγες από τις δόσεις της κάρτας. Το πρόβλημα, με άλλα λόγια, δεν είναι να μοιράζουνε ελεημοσύνη στον κόσμο, αλλά να αποδείξουν ότι είναι σε θέση να παράγουμε πολιτικές πλούτου. Το θέμα δεν είναι να διορίζουμε τα παιδιά μας στο δημόσιο, αλλά να υπάρχουν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα από νέες επενδύσεις. Το θέμα δεν είναι να πουλάμε σοσιαλισμό και ιδεολογία, αλλά να δίνουμε ψωμί στον κόσμο. Οι επιχειρηματίες και οι μικρομεσαίοι έχουν ήδη πληρώσει και μάλιστα πολλές φορές. «Δώσαμε – δώσαμε», λένε οι περισσότεροι αγανακτισμένοι από την εύκολη λύση της έκτακτης φορολόγησης. Ποιος θα τους διευκολύνει, όμως, να αναπτύξουν τις επιχειρήσεις τους; Ποιος θα τους απαλλάξει από τα λαμόγια του δημοσίου που απαιτούν το γρηγορόσημο σαν να πρόκειται για φόρο υποτελείας; Ποιος θα κυνηγήσει, επιτέλους, τους φοροκλέπτες; Δώσαμε – δώσαμε κύριε Παπακωνσταντίνου. Φροντίστε να δώσετε κάτι κι εσείς. Ας πούμε καμιά φρέσκια ιδέα, σε ένα περιβάλλον αποστειρωμένο από τις επιλογές των προκατόχων σας.